Bigi Pan

Lieve allemaal,

Op het moment van schrijven beleef ik mijn laatste avond in Paramaribo. Morgenavond rond 18.00 uur zal mijn vliegtuig vertrekken richting Schiphol.. Zie hieronder het verslag over het prachtige Bigi Pan!

~ 04 / 07 / 2016 ~

Op vrijdagochtend is het weer zover. Kaatje, Laura & ik gaan wederom het binnenland van Suriname in! Deze keer worden we vergezeld door 3 andere Nederlandse dames (Saskia, Manon en Jeanine). Om 08.30 uur zijn we allemaal compleet & 'ready-to-go'. Steve-O kan er helaas niet bij zijn maar we beschikken over 2 andere leuke gidsen. De start gaat iets minder soepel dan verwacht, Steve-O had namelijk niet doorgegeven dat we onze paspoorten mee moesten nemen. Uw reporter had deze uiteraard wel op zak maar de 4 dames hadden 'm stuk voor stuk thuis laten liggen.. Gelukkig waren we nog helemaal niet ver, dus de ongeveer 20 minuten vertraging die we ermee opliepen gingen zo voorbij.
Toen we uiteindelijk op weg waren hadden we al snel door dat dit een langer durende reis zou worden dan de trip naar Brownsberg. We moesten namelijk dik 4,5 uur in de auto zitten terwijl de trip naar Brownsberg 'slechts' 3 uur bedroeg. Gelukkig bestaat de weg naar Bigi Pan volledig uit asfaltwegen, dus we konden lekker doorkarren. Bovendien had ik genoeg gespreksstof over Unu Pikin beschikbaar voor mijn 'autogenootjes' Manon & Jeanine, dus de reistijd viel te overzien.
Eenmaal aangekomen bij de opstapplaats naar Bigi Pan (alleen per boot bereikbaar) konden we onze benen weer strekken en kon het insmeer-ritueel beginnen (de zon scheen namelijk erg fel).
We maakten kennis met de begeleidster Stefanie & de bootman Nathan (de 15-jarige zoon van Stefanie) en we konden onze tassen in de boot plaatsen. Vervolgens gingen we over een prachtige rivier en kanaal richting Bigi Pan, ook wel Groot Meer als je het in het Nederlands zegt.
Middenop het slechts 70 centimeter diepe meer zijn zo'n 6 huisjes gebouwd en 1 daarvan was ons huisje ("Stefanie's Lodge").
Nadat we hadden aangemeerd mochten we even lekker chillen in de hangmatten die uitzicht gaven op het prachtige meer. Zeer rustgevend en fijn na een reis van ongeveer 5 uur!
Na de ietwat korte 'chill-sessie' konden we aanschuiven voor een heerlijke Surinaamse groente en rijst maaltijd. Erg lekker en zeer voedzaam!
Hierna mochten we gaan zonnen op de hiervoor bestemde houten ligstoelen. Ikzelf had het echter bloedheet en wilde graag gaan zwemmen, maar met 4 vrouwen in gezelschap die niet willen dat hun haar vies wordt vanwege de 'viezigheid' in het water, was ik al snel op mezelf aangewezen om het water in te duiken. Dit heb ik dan ook met veel plezier gedaan en het was zeer lekker. Het water was trouwens 'brak', een mengeling van zoet & zout water, iets waar ik volgens mij nog nooit eerder in gezwommen heb, dus dat was ook bijzonder om mee te maken.
Na het zwemmen & zonnen konden we ons op gaan maken voor een vis-avontuur. Als ware liefhebber van de vissport dacht ik dat we met een speciale hengel ver het meer op zouden gaan om echte Surinaamse roofvissen te gaan vangen. Dit bleek echter niet het geval te zijn, we gingen netten uitzetten om dan een korte 5 minuten zó rond te varen dat de stroming ervoor zorgde dat er vissen in de netten terecht kwamen. Een zeer effectieve methode, we vingen er namelijk 16 van tussen de 10 en 30 centimeter lang. Stom verbaasd als dat ik was accepteerde ik diep van binnen deze (laffe) manier van vissen en konden we weer terug naar Stefanie's Lodge waar een heerlijke avondmaaltijd op ons stond te wachten.
Na een maaltijd van gebakken kip, rijst en groenten konden we ons wederom gaan klaarmaken. Deze keer niet voor een vistocht maar voor een kaaimantocht! Bewapend met zaklampen en al gingen we op pad. Het was ondertussen al donker geworden, dus het varen werd ook een stuk uitdagender voor de bootman Nathan. Uiteindelijk bleek de standaard route voor de kaaimannen niet zo winstgevend te zijn, dus gingen we een paar zeer kleine zij-slootjes in. Hier hadden de gidsen al wel snel beet, een exemplaar van zo'n 80 centimeter werd er gevangen. Snel terug naar de Lodge om de broodnodige foto's te schieten en we konden hem / haar weer vrijlaten.
Later die avond heb ik nog een poging gedaan om in de hangmat te slapen, maar de wind was toch erg fris en het bed was erg verleidelijk... Tot 02.00 uur hield ik het vol maar toen kreeg ik het toch echt te koud.
De volgende dag gingen we met de boot naar de kust om daar te genieten van een heerlijk modderbad. Na een 'heftig' moddergevecht (4 vrouwen...) van ongeveer een half uur konden we weer even lekker relaxen. Helaas ontbrak op dat moment de zon, dus van een echt zonnebad in combinatie met een heerlijke modderlaag op je lijf was helaas niet mogelijk. Desalniettemin was het alsnog een mooie ervaring.
Na het modderavontuur gingen we weer terug naar de Lodge om onze spullen alweer in te pakken. Dit echter niet voordat we nog even heerlijk genoten hadden van hangmatten in combinatie van de stilte van het Bigi Pan meer... Zalig! Ook konden we als maaltijd genieten van de vissen die we de avond daarvoor hadden gevangen, zeer lekker!
Nadat we alles weer hadden ingepakt kon de terugreis beginnen. Er gebeurde niet bijzonder veel, afgezien van een korte pit stop om een remkabel te repareren en een stop voor de paspoort controle. Rond 19.30 uur kwamen we weer thuis bij huize Unu Pikin en moesten we afscheid nemen van de 3 Nederlandse dames. Op de terugweg werd er de afspraak gemaakt dat ik samen met Saskia eens een bezoekje zou brengen aan Groningen. Manon & Jeanine wonen en studeren daar namelijk en het leek ze leuk om ons daar eens de weg te wijzen. Eens zien of dat qua agendaplanning allemaal gaat lukken...
Al met al was het wederom een super gave trip en heb ik ook wederom genoten van de schoonheid van de Surinaamse natuur.

De laatste blog zal online komen zodra ik terug ben in Nederland. Welke dag weet ik nog niet precies, maar u zult hem wel zien verschijnen!

Tot snel,
Stan.