Gratis in een 200 US dollar p.n. hotel geslapen?
Door: Stan Grosfeld
Blijf op de hoogte en volg Stan
08 Juni 2016 | Suriname, Paramaribo
Lieve allemaal,
Blog nummer 3 is een feit! Zie hieronder het verslag.
~ 07-06-2016 ~
Op het moment van schrijven is het alweer dinsdag 7 juni. De eerste week is echt verdraaid snel gegaan, gelukkig heb ik er nog vier voor de boeg!
De afgelopen dagen heb ik weer een hele hoop meegemaakt, waaronder een gratis overnachting in een 200 US dollar per nacht. Hoe dat allemaal is gegaan, vertel ik zo...
Langzaamaan begint de routine op gang te komen. 's Ochtends om 7.15 uur opstaan en om 08.00 uur op de werkplaats aanwezig zijn. Dan werken tot 10.00 uur, half uurtje pauze houden met de mensen van Unu Pikin. Vervolgens weer werken tot 13.00 uur om dan weer een pauze van een half uurtje te houden. Dan de laatste ronde tot 15.00 uur en ik kan weer naar het huisje toe.
Is dit saai?? Nee zeker niet! Elke dag merk ik namelijk dat ik beter contact begin te krijgen met de mensen van Unu Pikin. Zo veranderen gesprekken die eerst alleen bestonden uit "Hoi. Alles goed?" in gesprekken over Sinterklaas in Suriname tot over hoe invloedrijk God is op het dagelijks leven in Suriname. Kan je daar goed mee praten met mensen met een lichte verstandelijke beperking? Jazeker is het antwoord, ze doen het zelfs stukken beter dan de gemiddelde collega van de Plus. En dat is echt bijzonder om te zien. Ze kunnen (zonder dat ze het volgens mij echt doorhebben) heel goed en mooi hun mening over een onderwerp vormen, zonder dat daarbij allemaal mensen / zaken of organisaties worden afgezeken (waar wij Nederlanders vaak nog wel eens een handje van hebben...)
Over afzeiken gesproken, dat heb ik in de 64 uur die ik hier nu al gewerkt heb echt serieus nog geen één keer meegemaakt!! Stemverheffingen, schreeuwen, stress, het zijn allemaal vreemde woorden voor de werknemers van Unu Pikin.
Om een mooi voorbeeld te geven, bijna iedereen begint om 08.00 uur met werken bij Unu Pikin. Laten we zeggen zo'n 14 man op een dag. Hoeveel mensen staan er daadwerkelijk om 08.05 uur op de werkvloer? Ik denk dat het er nooit meer zijn dan 5. Wordt hier een probleem van gemaakt, of beter gezegd, worden hier vervelende opmerkingen over gemaakt? Nee is het antwoord. En dat is ook zo bijzonder om te zien. Doordat deze positiviteit & rust volop aanwezig is, voert iedereen op alle gemak zijn taken uit en komen alle dagelijkse klussen aan de orde.
Maar wat heb ik nu verder nog meegemaakt de afgelopen dagen? Ik heb op vrijdag een eerste fietstocht gemaakt door de straten van Paramaribo, foto's hiervan staan als het goed is onderdaan dit verslag. Ik had ook een filmpje gemaakt maar ik moet even kijken of het lukt om die te plaatsen (vanwege de vele MB's..) De fietstocht was erg lekker en relaxed!
Op zaterdag heb ik lekker uitgeslapen en genoten van de vrije tijd. In de avond begon het echter wel een beetje te kriebelen. Een hele dag thuis zitten is natuurlijk lekker, maar dat kan ik in Nederland ook doen. Ik heb toen rond 20.00 uur de taxi gepakt om naar het centrum van Paramaribo te gaan en daar een beetje rond te gaan slenteren. Toen ik al enkele straten had bezocht besloot ik om even door de Palmentuin te gaan wandelen. Dit was het moment dat mijn zaterdagavond compleet zou veranderen. Op het moment dat ik door de Palmentuin aan het lopen was, kwam ik een groep jongeren tegen van ongeveer 8 man tegen. Een vrij gemixte groep was het, nationaliteiten zoals Braziliaans, Thais, Canadees, Argentijns en Surinaams kwamen er allemaal in voor. De groep (bestaande uit 3 jongens en 5 meisjes) sprak me aan en ik raakte in gesprek met ze. Na een gesprekje van ongeveer 15 minuten nodigde het Canadese meisje me uit om haar verjaardag mee te gaan vieren. Het bleek dat ze haar verjaardag diezelfde avond vierde in het Mariott hotel, ook wel Courtyard Paramaribo genoemd. Een super luxe hotel was het. Airco, zwembad, een live bandje op het terras, een prachtig uitzicht over de Suriname rivier.. alles had het zo'n beetje. Vooral de airco was lekker om te voelen, ik had het sinds dagen weer eens koud (ja, dat kan lekker zijn).
De rest van de avond was erg gezellig, veel gelachen en gepraat over van alles en nog wat. Voor ik het door had was het al 02.00 uur, ik kreeg echter het aanbod om te overnachten met de rest van de groep. In de kamer waar we ons bevonden waren namelijk meerdere uit-klap bedden en banken, plek zat voor onverwachte gasten dus.. ;)
De volgende dag nog even een heerlijk ontbijtje meegepikt en ik kon weer terug met de taxi naar Unu Pikin. Waar zo'n onderbuik gevoel op zaterdagavond wel niet allemaal goed voor kan zijn...
Die avond (zondag) ben ik met huisgenootje Marcia nog naar een hele interessante bijeenkomst geweest. Het was een anti-Boutersen bijeenkomst maar op een milde, artistieke manier uitgevoerd. Er werden gedichten voorgedragen, liedjes gezongen en muziek gemaakt. Erg leuk en bijzonder om dit mee te maken, er zaten bovendien een paar echt goede dichters en muzikanten tussen! Na deze bijeenkomst nog even naar Zus&Zo geweest. Een erg goed & leuk restaurant en bovendien erg goedkoop! Voor 2 biertjes en een hoofdgerecht per persoon betaalden we namelijk slechts 108 SRD. Dat houdt in dat je moet delen door 7.5, dus ongeveer 14 euro, oftewel voor 7 euro de man!
Verder zijn er gister 2 nieuwe huisgenoten bijgekomen, (2 aardige Belgische dames van 21 en 22 jaar oud) daarover in de volgende blog meer. Ik houd zo geen schrijfstof meer over namelijk! Bovendien ken ik ze nu nog niet heel goed, maar over een paar dagen wel natuurlijk. Dan is het ook een stuk leuker om erover te schrijven.
In ieder geval voor nu, tot over een paar dagen!
Stan.
Blog nummer 3 is een feit! Zie hieronder het verslag.
~ 07-06-2016 ~
Op het moment van schrijven is het alweer dinsdag 7 juni. De eerste week is echt verdraaid snel gegaan, gelukkig heb ik er nog vier voor de boeg!
De afgelopen dagen heb ik weer een hele hoop meegemaakt, waaronder een gratis overnachting in een 200 US dollar per nacht. Hoe dat allemaal is gegaan, vertel ik zo...
Langzaamaan begint de routine op gang te komen. 's Ochtends om 7.15 uur opstaan en om 08.00 uur op de werkplaats aanwezig zijn. Dan werken tot 10.00 uur, half uurtje pauze houden met de mensen van Unu Pikin. Vervolgens weer werken tot 13.00 uur om dan weer een pauze van een half uurtje te houden. Dan de laatste ronde tot 15.00 uur en ik kan weer naar het huisje toe.
Is dit saai?? Nee zeker niet! Elke dag merk ik namelijk dat ik beter contact begin te krijgen met de mensen van Unu Pikin. Zo veranderen gesprekken die eerst alleen bestonden uit "Hoi. Alles goed?" in gesprekken over Sinterklaas in Suriname tot over hoe invloedrijk God is op het dagelijks leven in Suriname. Kan je daar goed mee praten met mensen met een lichte verstandelijke beperking? Jazeker is het antwoord, ze doen het zelfs stukken beter dan de gemiddelde collega van de Plus. En dat is echt bijzonder om te zien. Ze kunnen (zonder dat ze het volgens mij echt doorhebben) heel goed en mooi hun mening over een onderwerp vormen, zonder dat daarbij allemaal mensen / zaken of organisaties worden afgezeken (waar wij Nederlanders vaak nog wel eens een handje van hebben...)
Over afzeiken gesproken, dat heb ik in de 64 uur die ik hier nu al gewerkt heb echt serieus nog geen één keer meegemaakt!! Stemverheffingen, schreeuwen, stress, het zijn allemaal vreemde woorden voor de werknemers van Unu Pikin.
Om een mooi voorbeeld te geven, bijna iedereen begint om 08.00 uur met werken bij Unu Pikin. Laten we zeggen zo'n 14 man op een dag. Hoeveel mensen staan er daadwerkelijk om 08.05 uur op de werkvloer? Ik denk dat het er nooit meer zijn dan 5. Wordt hier een probleem van gemaakt, of beter gezegd, worden hier vervelende opmerkingen over gemaakt? Nee is het antwoord. En dat is ook zo bijzonder om te zien. Doordat deze positiviteit & rust volop aanwezig is, voert iedereen op alle gemak zijn taken uit en komen alle dagelijkse klussen aan de orde.
Maar wat heb ik nu verder nog meegemaakt de afgelopen dagen? Ik heb op vrijdag een eerste fietstocht gemaakt door de straten van Paramaribo, foto's hiervan staan als het goed is onderdaan dit verslag. Ik had ook een filmpje gemaakt maar ik moet even kijken of het lukt om die te plaatsen (vanwege de vele MB's..) De fietstocht was erg lekker en relaxed!
Op zaterdag heb ik lekker uitgeslapen en genoten van de vrije tijd. In de avond begon het echter wel een beetje te kriebelen. Een hele dag thuis zitten is natuurlijk lekker, maar dat kan ik in Nederland ook doen. Ik heb toen rond 20.00 uur de taxi gepakt om naar het centrum van Paramaribo te gaan en daar een beetje rond te gaan slenteren. Toen ik al enkele straten had bezocht besloot ik om even door de Palmentuin te gaan wandelen. Dit was het moment dat mijn zaterdagavond compleet zou veranderen. Op het moment dat ik door de Palmentuin aan het lopen was, kwam ik een groep jongeren tegen van ongeveer 8 man tegen. Een vrij gemixte groep was het, nationaliteiten zoals Braziliaans, Thais, Canadees, Argentijns en Surinaams kwamen er allemaal in voor. De groep (bestaande uit 3 jongens en 5 meisjes) sprak me aan en ik raakte in gesprek met ze. Na een gesprekje van ongeveer 15 minuten nodigde het Canadese meisje me uit om haar verjaardag mee te gaan vieren. Het bleek dat ze haar verjaardag diezelfde avond vierde in het Mariott hotel, ook wel Courtyard Paramaribo genoemd. Een super luxe hotel was het. Airco, zwembad, een live bandje op het terras, een prachtig uitzicht over de Suriname rivier.. alles had het zo'n beetje. Vooral de airco was lekker om te voelen, ik had het sinds dagen weer eens koud (ja, dat kan lekker zijn).
De rest van de avond was erg gezellig, veel gelachen en gepraat over van alles en nog wat. Voor ik het door had was het al 02.00 uur, ik kreeg echter het aanbod om te overnachten met de rest van de groep. In de kamer waar we ons bevonden waren namelijk meerdere uit-klap bedden en banken, plek zat voor onverwachte gasten dus.. ;)
De volgende dag nog even een heerlijk ontbijtje meegepikt en ik kon weer terug met de taxi naar Unu Pikin. Waar zo'n onderbuik gevoel op zaterdagavond wel niet allemaal goed voor kan zijn...
Die avond (zondag) ben ik met huisgenootje Marcia nog naar een hele interessante bijeenkomst geweest. Het was een anti-Boutersen bijeenkomst maar op een milde, artistieke manier uitgevoerd. Er werden gedichten voorgedragen, liedjes gezongen en muziek gemaakt. Erg leuk en bijzonder om dit mee te maken, er zaten bovendien een paar echt goede dichters en muzikanten tussen! Na deze bijeenkomst nog even naar Zus&Zo geweest. Een erg goed & leuk restaurant en bovendien erg goedkoop! Voor 2 biertjes en een hoofdgerecht per persoon betaalden we namelijk slechts 108 SRD. Dat houdt in dat je moet delen door 7.5, dus ongeveer 14 euro, oftewel voor 7 euro de man!
Verder zijn er gister 2 nieuwe huisgenoten bijgekomen, (2 aardige Belgische dames van 21 en 22 jaar oud) daarover in de volgende blog meer. Ik houd zo geen schrijfstof meer over namelijk! Bovendien ken ik ze nu nog niet heel goed, maar over een paar dagen wel natuurlijk. Dan is het ook een stuk leuker om erover te schrijven.
In ieder geval voor nu, tot over een paar dagen!
Stan.
-
08 Juni 2016 - 04:12
Stan Grosfeld:
Het toevoegen van video's gaat helaas niet lukken..
Voor de geïnteresseerden, in augustus laat ik ze graag aan je zien! -
08 Juni 2016 - 10:31
Hinke:
Lieve Stan, Supergaaf avontuur! Leuke foto's ook. xxx -
08 Juni 2016 - 11:46
Pake En Beppe:
Lieve Stan,
Wat weer een mooi verslag. Fijn om zo op de hoogte te blijven en een indruk van je werk en de stad te krijgen.
Beppe en Pake -
09 Juni 2016 - 00:36
Twan Lenders:
Klinkt allemaal fantastisch Stan. Beetje bij beetje krijg ik steeds meer een beeld van Paramaribo. Krijg zin om er ook eens naar toe te vliegen. De foto's helpen daar natuurlijk ook bij. Vooral de foto met de Suriname rivier is fraai. Zeg, regent het eigenlijk iedere dag zo veel? En wat is de gemiddelde temperatuur overdag en 's nachts? Is het te doen met de muskieten of moet je echt onder een klamboe liggen? Benieuwd naar je volgende blog. Blijf ontdekken en genieten. Groetjes, Twan -
09 Juni 2016 - 22:11
Gon Ten Katen:
Hoi Stan,
Wat een mooi verslag,heel duidelijk uiteengezet.Zo krijg ik een goede indruk van je werk daar en de sociale
contacten,een geweldige ervaring voor je. Geniet ervan Stan!
Met vriendelijke groet,Gon. -
09 Juni 2016 - 23:07
Jakob:
Ha die Stan,
Wat kan je toch beeldend schrijven! Op deze manier hebben wij echt geen foto's nodig! Blijf vooral naar je onderbuikgevoelens luisteren en houd ons op de hoogte...
Jakob en de rest -
15 Juni 2016 - 23:03
Dink En Patries:
Hé Stan, je ontpopt je als een reisjournalist in den dop, voor welke studie had je je ook al weer ingeschreven? Is journalistiek niets voor jou? Saludos! -
16 Juni 2016 - 13:43
Karin:
Hé Stan,
Leuk om je verslagen te lezen! Wat een mooie reflecties maak je van de dingen die je meemaakt. Geeft een mooi beeld van wat je daar allemaal beleefd. Kijk al uit naar de volgende.
Veel plezier
Karin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
